Chłodne marcowe popołudnie. Gramofon wygrywa kolejne takty „Białego albumu”, zagłuszając gwar dochodzący zza okna. Tłum studentów zbliża się z okrzykami na ustach do Uniwersytetu Warszawskiego. Nie pamiętają wojny – sami chcą być zapamiętani. Nudzą ich opowieści rodziców.

Następny utwór na płycie to „Revolution”.

>>

O „Latach powyżej zera” Anny Cieplak mówi się jako „pokoleniowym manifeście” tych, którzy urodzili się pod koniec lat 80., w okresie transformacji.

>>

Rozmowy przy kawie i koniaku na Grochowie, podpalony monopolowy na Stegnach, złamane serca gdzieś między Sardyńską a Maltańską, przyjaźnie w blokach z wielkiej płyty na prawym brzegu Wisły. To świat „Mikrotyków”, debiutanckiego zbioru opowiadań Pawła Sołtysa.

>>

Tym, co uderza niemal od samego początku lektury „Jak przestałem kochać design” i „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”, jest wyczucie detalu. W obu przypadkach mamy do czynienia z esejem, tekstem o znacznym ładunku erudycji i czułości.

>>

„Po trochu” Weroniki Gogoli to udany debiut prozatorski, który pochodząca z Olszyn autorka określiła jako „wyraz wdzięczności za wszystko, co dała jej Ojcowizna”. Gogola czyni język bohaterem swojej powieści, jest on w „Po trochu” żywy, dynamiczny, nieprzeźroczysty i jakby dopiero poznawany.

>>

„Duchologia polska” Olgi Drendy to ważny elementarz narodowej pamięci kulturowej, współczesna analiza tego, jak wyglądała Polska i jak żyli w niej Polacy. Autorka odkrywa rozmytą społeczną estetykę, ducha polskiego designu, narodowy gust.

>>

Tytułowe słowa Pablopavo śpiewał po śmierci Marka Nowakowskiego. Tekst „Soboty” poprowadzony jest w taki sposób, że słuchaczom trudno nie odczuć pustki po zmarłym pisarzu: „I tylko już nie ma tego, który by to dobrze spisał”. Ale to nieprawda, bo jest dzisiaj taka osoba. Nazywa się Paweł Sołtys.

>>

W powieści „Wymazane” Michał Witkowski gra z tradycją XX-wiecznej prozy – z twórczością Thomasa Bernharda na czele. Samo tytułowe miasteczko w oczywisty sposób rymuje się z „Wymazywaniem” austriackiego pisarza.

  >>

Pierwszą rzeczą, którą miałam ochotę zrobić po zamknięciu Biblioteki Raczyńskich w Zamku, była prośba o oddanie nam pokoju po bibliotece. Żeby udostępnić własny księgozbiór i wypożyczać ludziom książki. Z Marią Krześlak-Kandziorą, szefową księgarni Bookowski rozmawia Jola Kikiewicz. >>

Joanna Mueller w książce „intima thule” buduje wiersze z cegieł logosu tworzących całość: poetycki tom – dom.

>>

Kamila Janiak jest zaangażowana w krytykę rzeczywistości. Jej poezja jest z całą pewnością polityczna, zbuntowana przeciw światu.

>>

Czujesz, że język Dominiki Dymińskiej kłuje. Nie bez powodu przypominasz sobie początkowy cytat z „Danke”: „Więc piszę tak, jak się mówi, i tak, jak się myśli”.

>>

W grudniu Instytut Mikołowski wydał tom zawierający nigdy wcześniej niepublikowane wiersze i opowiadania Wojaczka – „Nie te czasy. Utwory nieznane”. Kim jest Rafał Wojaczek dla kolejnego pokolenia czytelników?

>>

Próba interpretacji wierszy (po)zagładowych Piotra Macierzyńskiego jawi się jako odwrócona lamentacja. Autor, posługując się topiką biblijną, stosując liczne stylizacje i parafrazy hebrajskie i nowotestamentowe, odwraca sens i znaczenie modlitwy czy prośby.

>>

W kontrze do stereotypowych wyobrażeń o kontrkulturze Jerzy Jarniewicz w „All you need is love” pokazuje, że społeczeństwo lat 60. XX w. było przede wszystkim wolne.

>>

Podczas spotkania z Seryjnymi Poetami 4 kwietnia Jacek Gutorow czytał wiersze z najnowszej książki „Rok bez chmur” (WBPiCAK, 2017).

>>

Dziś prezentujemy wiersze Agnieszki Wolny-Hamkało z jej najnowszej książki pt. „Panama smile” (WBPiCAK 2017). Spotkanie z autorką odbyło się 4 kwietnia w ramach Seryjnych Poetów.

>>

Jakoś tak się ten świat układa, że z włosami to przeważnie jest problem. Albo są za długie, albo za krótkie, albo nieumyte, albo skołtunione, albo nie ma ich wcale. Czy „Włos Bregueta” – najnowsza książka Jacka Podsiadły – bierze czytelników pod włos?

>>