W twórczości Nowakowskiej doskonale uwidacznia się tak istotna w poezji uważność, związana z wyciszeniem. To wyciszenie, które nie daje nam jednak prawa do zamilknięcia, nie daje taryfy ulgowej. O poetce, która wystąpi 17 maja w ramach Poznania Poetów 2019, pisze Marta Stusek.
>>

Krzysztof Siwczyk poprowadzi w czasie Poznania Poetów 2019 lekcję poetycką i wystąpi na wieczorze autorskim wspólnie z Jerzym Jarniewiczem i Kacprem Bartczakiem. Już dziś natomiast można przeczytać jego trzy wiersze.
>>

Jest za to peregrynacja. Nawiedzanie cudzych domów pogrążonych w żałobie, by z antropologicznym zaciekawieniem zbierać figury straty, figury tęsknoty, obrazy słowa, metody komunikacji, które musiały wykształcić się w cieniu śmierci. „Kontener” Marka Bieńczyka to bardzo przytomne studium żałoby.

>>

Wydaje się, że stan zawieszenia, płynności i przejścia sprzyja wspominaniu: bohaterowie tomiku w dużej mierze funkcjonują na poziomie pamięci – o poezji Julii Niedziejko pisze Jolanta Kikiewicz.
>>

Marty Eloy Cichockiej będzie można posłuchać podczas dwóch spotkań w ramach Poznania Poetów 2019. Zapraszamy na nie, prezentując trzy wiersze poetki.
>>

Historie snute przez poetę, choć osadzone w kontekście historycznym, swoim przeszywającym smutkiem, rozerwaniem na półświatki i ciała, dają do myślenia ćwierć wieku później. O twórczości Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego pisze Sasza Kruk.
>>

„Koniec wakacji” (współautorski poemat Marcin Barana i Marcin Sendeckiego) czy to będąc czegoś przewrotną demonstracją, czy to żartem, czy gestem przyjaźni – jest brawurowy, błyskotliwy i wciągający. Skrzy się od gęsto rozrzuconych drobinek łobuzerskiej inteligencji, która nieustannie coś wykrada z biblioteki, albo odsłuchuje z ulicy, ciągle w stanie gotowości, po równo wrażliwa na to, co wyszukane i pospolite, wysokie i niskie. Zapraszamy na przedpremierową prezentację poematu 15 maja 2019, a nim to nastąpi – do lektury dwóch wierszy poetów.

>>

W moim kraju młodzi pisarze wolą skupić się na opisie życia prywatnego, stąd niechęć do podejmowania dużych tematów, dużych historii – japońska badaczka literatury polskiej Ariko Kato w rozmowie z Szymonem Szeszułą i Julią Niedziejko.
>>

Od jednego wątku do drugiego, przez ślady, ubranka, detale i rozmowy. Jak przekazać znaną historię małego Szymona z Będzina, który na ponad dwa lata traci swoją tożsamość, nie popadając przy tym w banał i tanią sensację? Jak uchwycić emocje towarzyszące gorączkowym poszukiwaniom? Odpowiedź nasuwa się sama – poprzez fabułę, jak w reportażu „Był sobie chłopczyk” Ewy Winnickiej.

>>

Zacznijmy od pytania dość abstrakcyjnego, ale zuchwale zaczepnego: jak to właściwie z tą współczesną prozą jest? Sprawa nie jest do rozstrzygnięcia, bo i problem zarysowany raczej niefortunnie. Gdzieś pod skórą czuć jednak ciężar pytania, sądy już prawie na końcu języka, a w oddali słychać brzęk dobywanych szabelek w zantagonizowanych obozach literatury elitarnej i literatury zaangażowanej społecznie (niepotrzebne skreślić, książkę odłożyć, na spacer się udać), sporze długim i jakościowo podobnym telenoweli. >>

„Na wschód od zachodu” Wojciecha Jagielskiego to nie jest książka o świątyniach, mędrcach, osiąganiu sensu życia poprzez głębsze, bo wschodnie wierzenia, tajemnicy bytu ukrytej w dalekich, indyjskich sanktuariach.

>>

Dziesięć lat przed ukazaniem się biografii „Lem. Życie nie z tej ziemi” Wojciech Orliński wydał książkę „Co to są sepulki? Wszystko o Lemie”, która – jak się okazało – wszystkiego jednak nie powiedziała.

>>

Brygida Helbig w „Hilfe” oferuje nam szczerość w najlepszym literackim wydaniu, bez popadania w banał. Pokazuje, jak ostra może być zwykłość. To nie są złote myśli, ale autentyk krzyczący i domagający się empatii.

>>

Lektura „Koronkowej roboty” Cezarego Łazarewicza – podobnie zresztą jak jego poprzednich reportaży –  może prowadzić do niepokojącej refleksji. Czy ponure świadectwo historyczne można czytać jak absorbujący kryminał?

>>

Chłodne marcowe popołudnie. Gramofon wygrywa kolejne takty „Białego albumu”, zagłuszając gwar dochodzący zza okna. Tłum studentów zbliża się z okrzykami na ustach do Uniwersytetu Warszawskiego. Nie pamiętają wojny – sami chcą być zapamiętani. Nudzą ich opowieści rodziców.

Następny utwór na płycie to „Revolution”.

>>

O „Latach powyżej zera” Anny Cieplak mówi się jako „pokoleniowym manifeście” tych, którzy urodzili się pod koniec lat 80., w okresie transformacji.

>>

Rozmowy przy kawie i koniaku na Grochowie, podpalony monopolowy na Stegnach, złamane serca gdzieś między Sardyńską a Maltańską, przyjaźnie w blokach z wielkiej płyty na prawym brzegu Wisły. To świat „Mikrotyków”, debiutanckiego zbioru opowiadań Pawła Sołtysa.

>>

Tym, co uderza niemal od samego początku lektury „Jak przestałem kochać design” i „Rzeczy, których nie wyrzuciłem”, jest wyczucie detalu. W obu przypadkach mamy do czynienia z esejem, tekstem o znacznym ładunku erudycji i czułości.

>>