Recenzje

Laureatem Poznańskiej Nagrody Literackiej im. Adama Mickiewicza w roku 2019 został Wiesław Myśliwski. Uroczyste wręczenie nagrody w środę 15 maja 2019 o g. 14 w Collegium Maius UAM.

>>

Poetka przyznaje, że „zerwała z nałogiem opisywania świata”. Jej poezja przestaje być szkicem tego, co widzi, chce dotknąć czegoś głębszego, mniej widocznego. Czegoś, do czego doszła po 365 dniach zarwanych nocy, do czegoś ponad nią („stanęłam na palcach…”), nieracjonalnego („…i bez głowy”), czegoś, co boli, ale i co daje jej spełnienie. Poezję Marty Eloy Cichockiej analizuje Maria Rozmiarek.
>>

Bartczak przechwytuje język mediów, uczy się go wykorzystywać, wchodzi z nim w polemikę, ironicznie go przetwarza, bawi się nim. Można powiedzieć, że to poezja organiczna, bo szukająca punktów wspólnych między językiem a tym, co w człowieku najbardziej pierwotne, podstawowe. O poezji jednego z bohaterów spotkania „Wiersze” (16.05. g. 18.30-19.45) pisze Dominik Lisiecki.
>>

„Młodość” wymusza arbitralność podziałów – tego, co uznamy za „młodą poezję”, i tego, co określimy jako ważne w „młodej poezji”. Jeśli pozbawić ją kryterium wieku, a rozumieć jako aktualnie najciekawsze dykcje lub wątki w poezji (na innym planie – nowatorstwo krytycznoliterackich narzędzi i funkcji), to „kategoria” młodości niekoniecznie będzie użyteczna. Dawid Gostyński zaprasza na sesję krytyczno-literacką „Nowe i (za)wracające – w poezji współczesnej”.

>>

O prozie Barbary Klickiej – wkrótce bohaterce jednego ze spotkań w czasie Poznania Poetów 2019 („Liryka”, 17 maja) – opowiada Jolanta Kikiewicz.
>>

Wiersze Kulikowskiej, z wpisaną w nie uwierającą wulgarnością, są także – nieco przewrotnie – nośnikami sporego ładunku lirycznego, oferując obok nadwyżki hasztagów sprawnie skrojone metafory i głęboko ukrytą subtelność wskazującą na kruchość psyche i delikatność ciała, które wątłe „jak substancja, rozpuści się / pod naciskiem języka” – pisze Daria Lekowska. >>

Jedynym, co może ostać się w świecie zagarniętym przez wojnę, jest miłość. Brzmi to jak banał ze wszystkich banałów najbanalniejszy. Ale kiedy opowiada o tym Serhij Żadan, wcale takie nie jest. O prozaiku i poecie, który będzie gościem tegorocznej edycji Poznania Poetów, pisze Weronika Najmowicz.
>>

Dariusz Czaja pisał o Stasiuku, że: „w swoich tekstach jest on nade wszystko poetą rozpadu”; o Bieńczyku mówiono, że poprzez styl wprowadza do swoich dzieł, także naukowych, „swobodny powiew poezji”; o tym, że Masłowska „wydobywa język i ubiera go w poetyckość” pisała krytyka i literacka, i teatralna – do wieczoru  „Pod pozorem prozy” przygotowuje nas Joanna B. Bednarek:
>>

„za każdym razem kiedy piszesz wiersz (ktoś nabija broń/ lewą ręką odciąga wpinkę gładzi kolbę/ mocuje zawieszenie”. Za każdym napisanym wierszem stoi wojna – najczęściej więcej niż jedna, toczona na różnych frontach”. O wierszach Agaty Jabłońskiej, która wystąpi w trakcie PP 2019 pisze Iga Skrzypczak. Zapraszamy na „Wieczór debiutów” 14 maja 2019.
>>

Dominik Lisiecki: Co najmniej jedna rzecz w twórczości Krzysztofa Siwczyka (a zwłaszcza w najnowszym tomiku „Mediany”) zasługuje na szczególną uwagę, sytuując zarazem tę poezję po stronie nieoczywistości, nieschematyczności, wręcz swoistego wyzwania dla czytelników. Wyzwania frapującego i wartego podjęcia.
>>

Pisząc o miłości, Jarniewicz tworzy wiersze autotematyczne; a gdy pisze wiersze – zawsze podszyte są one miłosną perspektywą – Jolanta Nawrot o wierszach miłosnych Jerzego Jarniewicza.
>>

Rojewski nienachlanie, ale trafnie omawia oddziaływanie przeszłych mitów narodowych na współczesny rys państwa, polityki i społeczeństwa – pisze Emilia Jędroszkowiak.
>>

W twórczości Nowakowskiej doskonale uwidacznia się tak istotna w poezji uważność, związana z wyciszeniem. To wyciszenie, które nie daje nam jednak prawa do zamilknięcia, nie daje taryfy ulgowej. O poetce, która wystąpi 17 maja w ramach Poznania Poetów 2019, pisze Marta Stusek.
>>

Jest za to peregrynacja. Nawiedzanie cudzych domów pogrążonych w żałobie, by z antropologicznym zaciekawieniem zbierać figury straty, figury tęsknoty, obrazy słowa, metody komunikacji, które musiały wykształcić się w cieniu śmierci. „Kontener” Marka Bieńczyka to bardzo przytomne studium żałoby.

>>

Wydaje się, że stan zawieszenia, płynności i przejścia sprzyja wspominaniu: bohaterowie tomiku w dużej mierze funkcjonują na poziomie pamięci – o poezji Julii Niedziejko pisze Jolanta Kikiewicz.
>>

Historie snute przez poetę, choć osadzone w kontekście historycznym, swoim przeszywającym smutkiem, rozerwaniem na półświatki i ciała, dają do myślenia ćwierć wieku później. O twórczości Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego pisze Sasza Kruk.
>>

W książce Joanny Kuciel-Frydryszak „Służące do wszystkiego”, która była gościem ZAMKU, nie brakuje wątków sensacyjnych, kryminalnych i heroicznych. Warto też wiedzieć, że na wynagrodzenie służących przeznaczono tylko trzy procent domowego budżetu. >>

Po głośnym i obsypanym nagrodami debiucie Macieja Płazy – tomie opowiadań pt. „Skoruń” – krytycy wyczekiwali kolejnej książki autora. Zgodnie ze znaną zasadą dobrym pisarzem zostaje się wraz z drugą udaną książką; ta pierwsza zawsze może udać się z przypadku.

>>