Recenzje

Czytając „Spis z natury” – książkę poetycką wydaną dopiero po ponad półwieczu, od kiedy powstał jej zamysł – nie sposób nie zadać oczywistego pytania: co łączy jej autorkę, wówczas niespełna trzydziestoletnią debiutantkę z Krystyną Miłobędzką, tegoroczną laureatką Poznańskiej Nagrody Literackiej?

>>

Agnieszka Pajączkowska w „Wędrownym Zakładzie Fotograficznym” daje wgląd w emocje, akceptuje swoje zdziwienie, poczucie niezrozumienia, nawet niezgody. Bo obserwując czujnie cudzą codzienność i wchodząc w relacje z nieznajomymi, przygląda się również sobie.

>>

„Maszynerie afektywne. Literackie strategie emancypacji w najnowszej polskiej poezji kobiet” Moniki Glosowitz to próba wpisania twórczości polskich poetek w ramy teoretyczne zwrotu afektywnego. O książce autorki nominowanej do Stypendium. im. Barańczaka 2020 pisze Andrzej. W. Nowak.

>>

Mit zwycięstwa nad faszystowskimi Niemcami jest dla współczesnej Rosji fundamentem państwowej ideologii i kluczem do zrozumienia rzekomej roli narodu w dziejach. Siergiej Lebiediew w powieści „Dzieci Kronosa” pokazuje, że korzenie tego mitu sięgają dużo głębiej. A światowe media okrzyknęły jego pisarstwo prawdziwym zjawiskiem. >>

Co może zrobić ten, kto chciałby zmienić relacje między człowiekiem i zwierzęciem? Olga Tokarczuk zaczęła od jednego słowa – pisze Przemysław Czapliński. >>

„Tarsjusz” odsłania nie tylko naturę ludzką, ale przede wszystkim relacje ludzko-pozaludzkie; nie tylko okrutne praktyki, ale ogólniejszy mechanizm, który jest ich źródłem. Dawid Gostyński interpretuje wiersz Wisławy Szymborskiej. >>

„Dżuma” to  nie tylko egzystencjalna paraboliczna narracja o zmaganiu człowieka ze złem, ale także powieść o strasznych konsekwencjach życia w izolacji od natury – pisze Joanna B. Bednarek o powieści Alberta Camusa. >>

W powieści Żeromskiego znaleźć można zarys państwa, które potrafiłoby zaanektować i przekroczyć groźną opozycję między ideą sprawiedliwości a ideą suwerenności. Jest to państwo biopolityczne – pisze Przemysław Czapliński, który proponuje nowe odczytanie „Przedwiośnia”. >>

Ekologiczna lektura opowiadania Conrada przynosi dwie konkluzje: wskazuje, że nowoczesność zasadza się na konflikcie natury z człowiekiem, a stawką konfrontacji jest pojęcie „cywilizacji” oraz sygnalizuje, że sposobem na problematyzowanie i przepracowanie tego konfliktu jest narracja – snucie opowieści. Joanna B. Bednarek czyta „Jądro ciemności” Josepha Conrada. >>

Kreon wytwarza figurę domniemanego „wroga” i permanentnego zagrożenia. W ten sposób król zabezpiecza swoją władzę. Jego rolą jest, jak sam mówi, opieka nad obywatelami i porządkiem w państwie, co dla Kreona tożsame jest z wolą władcy – pisze Dawid Gostyński. W ekokrytycznej interpretacji „Antygona” Sofoklesa okazuje się przede wszystkim dramatem o ustanawianiu suwerennej władzy. >>

„Agresty” Łukasza Kaźmierczaka mają większość z tego, co mieć powinny, by się podobać – żywość, pomysłowość, lotność, giętkość, górę dobrego języka i wnoszą do młodej poezji pierwiastek intelektualny wysokiej próby. O laureacie Konkursu Poetyckiego im. Klemensa Janickiego pisze Piotr Śliwiński. >>

Jury konkursu im. Janickiego poszukiwało zestawu, który byłby nie tylko propozycją książki dopracowanej, lecz także takiej, która zmuszałaby jurorów i jurorki do rewizji własnych kategorii poetyckich. To wielka przyjemność i zaszczyt stwierdzić, że taką książkę znaleźliśmy – pisze Krzysztof Hoffmann, przewodniczący jury. >>

To są wiersze do czytania, szeptania raczej, wieczorem, nocą, w samotności. Grzegorz Marcinkowski prowadzi swój dialog poetycki szeptem, jak w ostatnich wierszach Aleksander Wat czy w późnej twórczości Ryszard Krynicki – pisze Józef Olejniczak. >>

O poezji Joanny Roszak, Klary Nowakowskiej, Barbary Klickiej i Marty Eloy Cichockiej, bohaterek spotkania „Liryka” pisze Agnieszka Kocznur.
>>

Tomasz Bąk pisze przede wszystkim wiersze o miłości – jej konieczności i lęku przed nią, głodzie i braku, nadziei i definitywnym końcu. Poeta nie boi się patosu, umie używać konwencji, ryzykownie balansuje. Uchwycony w „Utylizacji” świat nie jest też ani prostodusznie realistyczny, ani czysto tekstowy pisze Marcin Jaworski o laureacie Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka.
>>

Dawid Szkoła ma własną poetykę patrzenia. W książce „Galicyjskie żywoty. Opowieści o stracie, doli i pograniczu” mniej go interesują pozostałości pamiątek, dużo więcej – jak obok nich i na nich żyją dziś ludzie. Przedstawiamy tekst Jarosława Mikołajewskiego na temat Dawida Szkoły – jednego z nominowanych do nagrody-stypendium im. Stanisława Barańczaka. Ogłoszenie laureatów i wręczenie nagrody dziś o g. 14 w Collegium Maius UAM.
>>

„Historia polskiego szaleństwa” Miry Marcinów jest książką na temat polskiego statku szaleństwa. Ten statek wypełniony jest po brzegi galerią melancholików, ale także lekarzy, którzy poszukują języka pozwalającego to nazwać. O Mirze Marcinów, nominowanej do nagrody-stypendium im. Stanisława Barańczaka pisze Szymon Wróbel. Wręczenie nagrody dziś o g. 14 w Collegium Maius UAM.
>>

Laureatem Poznańskiej Nagrody Literackiej im. Adama Mickiewicza w roku 2019 został Wiesław Myśliwski. Uroczyste wręczenie nagrody w środę 15 maja 2019 o g. 14 w Collegium Maius UAM.

>>