Justyna Kulikowska: Wcześniej wydawało mi się, że muszę wejść z buta i wszystko skopać >>
– To jest mój sposób na przetwarzanie rzeczywistości, w ten sposób myślę. Po prostu dzieją się jakieś rzeczy i myślę sobie: „Fajnie byłoby to opisać”. Przepisuję swoje życie, co mnie też bawi czasami, bo nie wiem, czy bardziej przeżywam, czy bardziej przepisuję. Chociaż przepisywanie jest wyzwalające – mówi Justyna Kulikowska.
Po co był Ci ten debiut? Odpowiada Joanna Paula Oklińska >>
Mniej się boję, rzeczy też przemyślałam. To już chyba sporo.
Prompt: Parszewska pierze płaszcz Konrada. Recykling na postmodernistycznym śmietniku >>
Na dobry początek tomiku: Miłosz i Lechoń przychodzą do Parszewskiej, a ona robi sobie z nich żarty o Jasiu w kontekście perwersyjnej seksualności i równie nagich, współczesnych realiów społeczno-politycznych.
PP – PO RAZ DWUNASTY, ZAWSZE PO RAZ PIERWSZY >>
Zwiać od nużącej tresury, której podlegamy na co dzień. Życie tresuje nas do bezlitosnego eksploatowania samych siebie, odgrywania ról niechcianych i nieporywających. Polityka i marketing mają nas za głupków. Gdzie ratunek? W Zamku oczywiście, gdyż poezja jest angażująca, lecz nieobowiązkowa. W Zamku mówi się ludzkim głosem, na własną odpowiedzialność, a nie głosem udręczonym przez komunał. Do zobaczenia na 12. Festiwalu Poznań Poezji!
PP 2025: Karolina Czarnecka – wiersze >>
Wiersze Karoliny Czarneckiej z debiutanckiego tomu „resident angel”
O „Resident Angel” Karoliny Czarneckiej >>
Patrząc na Resident Angel przez soczewkę odniesienia do gry komputerowej, możemy odczytać całość jako próbę przetrwania przepełnionego absurdem ciała w świecie opanowanym przez wirusowo roznoszące się tożsamości.
Trzy, czyli cztery poetki z Ukrainy >>
Nie ma teraz większej i ważniejszej poezji niż poezja ukraińska
PP 2025: Dariusz Sośnicki „Audiosfera sobotniego poranka” i „Inny człowiek” >>
Z Dariuszem Sośnickim spotkamy się na Festiwalu Poznań Poezji. Publikujemy jego dwa wiersze, które podczas festiwalu znajdziecie w Alei Wierszy na ul. Święty Marcin w Poznaniu. >>
PP 2025: Joanna Roszak „źdźbła” >>
Joanna Roszak będzie gościną Festiwalu Poznań Poezji. Publikujemy jej nowy wiersz. Znajdziecie go także w czasie festiwalu w Alei Wierszy, w którą zamieni się ul. Święty Marcin w Poznaniu. >>
Blizny na języku. Antonina Tosiek – Nominacja do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka >>
Antonina Tosiek, wchodząc w obszar dyskursu maladycznego, mierzy się z tym, co najtrudniejsze życiowo i jednocześnie literacko. Napisać, że wychodzi z tych zmagań zwycięsko, byłoby ironicznym nieporozumieniem. Wystarczy więc dodać, że „żertwy” są kapitalną, niezwykle mocną książką.
Bolesne naprężenie wiersza. Anna Adamowicz – Nominacja do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka >>
Świadoma, że porywa się na rzecz niewykonalną, stara się przełożyć bolesne naprężenia ciała na ciało wiersza.
To nie jest kolejna proza o dojrzewaniu. Patryk Zalaszewski – Nominacja do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka >>
Patryk Zalaszewski startuje w dobrze znanej dyscyplinie. „Luneta z rybiej głowy” to opowieść o dorastaniu. Literackie wyzwanie polega na tym, żeby opowiedzieć o niej niebanalnie. Zalaszewskiemu się to udaje, bo dyscyplinę niby wybiera znaną, ale szybko staje się jasne, że wcale nie zamierza przestrzegać ustalonych zasad rozgrywki.
O „om” Joanny Roszak >>
Robię to z pewnym wahaniem, ale wpisuję książkę Joanny Roszak w ziejącą dotąd pustkami rubrykę o nazwie „literatura pogodna”. Wahanie to wynika przede wszystkim z niefortunności tej nazwy, na którą jednak brakuje lepszego słowa, jako że rzadko kiedy w rozmowach o współczesnej literaturze jest nam ono w ogóle potrzebne. Co jednak warto podkreślić, owa pogodność niewiele ma wspólnego z naiwnością. Jest raczej umiejętnym przekierowaniem naszej uwagi z walk, których nie wygramy, na te, które możemy jeszcze podjąć.