Rafał Skonieczny: Antologia hałasu >>
„Antologia hałasu” Rafała Skoniecznego to podróż poprzez miejsca pozostawione: porzucone mieszkania, wyludnione lasy i zapomniane pustkowia, do których narrator powraca często wbrew sobie.
Oran – miasto zamknięte. „Dżuma” Alberta Camusa
„Dżuma” to nie tylko egzystencjalna paraboliczna narracja o zmaganiu człowieka ze złem, ale także powieść o strasznych konsekwencjach życia w izolacji od natury – pisze Joanna B. Bednarek o powieści Alberta Camusa. >>
W gruncie rzeki. „Jądro ciemności” Josepha Conrada
Ekologiczna lektura opowiadania Conrada przynosi dwie konkluzje: wskazuje, że nowoczesność zasadza się na konflikcie natury z człowiekiem, a stawką konfrontacji jest pojęcie „cywilizacji” oraz sygnalizuje, że sposobem na problematyzowanie i przepracowanie tego konfliktu jest narracja – snucie opowieści. Joanna B. Bednarek czyta „Jądro ciemności” Josepha Conrada. >>
Obywatel, człowiek, wyjątek. „Antygona” Sofoklesa
Kreon wytwarza figurę domniemanego „wroga” i permanentnego zagrożenia. W ten sposób król zabezpiecza swoją władzę. Jego rolą jest, jak sam mówi, opieka nad obywatelami i porządkiem w państwie, co dla Kreona tożsame jest z wolą władcy – pisze Dawid Gostyński. W ekokrytycznej interpretacji „Antygona” Sofoklesa okazuje się przede wszystkim dramatem o ustanawianiu suwerennej władzy. >>
Oran – miasto zamknięte. „Dżuma” Alberta Camusa
„Dżuma” to nie tylko egzystencjalna paraboliczna narracja o zmaganiu człowieka ze złem, ale także powieść o strasznych konsekwencjach życia w izolacji od natury – pisze Joanna B. Bednarek o powieści Alberta Camusa. >>
No i po co ci ten biznes? O księgarzach i księgarniach
Na drzwiach jednej z osiedlowych bibliotek wisi kartka: „Biblioteka – płacą mało, ale przynajmniej jest wesoło”. Być może robienie w książkach nikomu się nie opłaca. Pięć lat temu miałam morze entuzjazmu i wchodziłam w każde działanie jak harvester w stuletni drzewostan – z impetem. Tyle że skutki dużo lepsze – satysfakcja, ludzka radość, sprzedane książki. >>
W gruncie rzeki. „Jądro ciemności” Josepha Conrada
Ekologiczna lektura opowiadania Conrada przynosi dwie konkluzje: wskazuje, że nowoczesność zasadza się na konflikcie natury z człowiekiem, a stawką konfrontacji jest pojęcie „cywilizacji” oraz sygnalizuje, że sposobem na problematyzowanie i przepracowanie tego konfliktu jest narracja – snucie opowieści. Joanna B. Bednarek czyta „Jądro ciemności” Josepha Conrada. >>
Małgorzata Lebda: Czasami myślę Knausgårdem
Staram się być empatyczna, więc książki pożyczam. Lubię, kiedy wracają do mnie i noszą ślady czytania. Z Małgorzatą Lebdą, poetką, stypendystką Poznańskiej Nagrody Literackiej 2017 rozmawia Anna Solak. >>
Obie: Bliskość na wyciągnięcie
„Obie” Justyny Bargielskiej i Iwony Chmielewskiej to książka, której adresat nie jest jednoznacznie określony. Obecność ilustracji w oczywisty sposób sugeruje dziecięcego czytelnika. Jednak ta oczywistość jest niesprawiedliwa – tak dla dzieci, dla dorosłych, jak i dla poezji. >>
