Ostatnio zachwyciłem się Różewiczem, do którego wróciłem po latach. Na przykład taki wiersz „Czas na mnie”, który mnie poraził i powalił – niewiele rzeczy do tej pory wywarło na mnie takie wrażenie. Z Marcinem Markowskim, grafikiem, rozmawia Anna Solak. >>
Nie ma teraz większej i ważniejszej poezji niż poezja ukraińska
Antonina Tosiek, wchodząc w obszar dyskursu maladycznego, mierzy się z tym, co najtrudniejsze życiowo i jednocześnie literacko. Napisać, że wychodzi z tych zmagań zwycięsko, byłoby ironicznym nieporozumieniem. Wystarczy więc dodać, że „żertwy” są kapitalną, niezwykle mocną książką.
Świadoma, że porywa się na rzecz niewykonalną, stara się przełożyć bolesne naprężenia ciała na ciało wiersza.