Dwie siły rządzą najnowszym zbiorem Piotra Sommera – tytułowe „Lata praktyki” versus „To nie zdarzyło się nigdy wcześniej”. >>

Powieść Zyty Rudzkiej „Ten się śmieje, kto ma zęby” zaskakuje na każdym kroku, a Wery – po prostu – nie da się zapomnieć. Pisarka udowadnia, że jak mało kto w najnowszej polskiej literaturze potrafi stworzyć bohaterkę z prawdziwego zdarzenia. Zyta Rudzka, tegoroczna laureatka Poznańskiej Nagrody Literackiej – Nagrody im. Adama Mickiewicza – swój najnowszy tekst buduje wokół jednej postaci: efektownej i fascynującej Wery, byłej właścicielki zakładu fryzjerskiego >>

Gest powtórzenia, którego dopuszcza się Patrycja Sikora we „Wszyscy o nas mówią”, to nie tylko aktywizm, ale i poszukiwanie języka poetyckiego. Gniew nie został w pełni rozładowany, towarzyszy tomikowi podskórnie, tym razem jednak wydaje się siłą bardziej mobilizującą niż zniechęcającą. >>

Jak pisze się poezję, kiedy „jest wiele do powiedzenia ale nie ma na to słów”? Stanisław Kalina Jaglarz, choć wyraża tę wątpliwość, decyduje się zaufać sile obrazu w wierszu. Palimpsest krajobrazu, którego warstwy mnożą się wraz z lekturą „Gościć sójki”, staje się odpowiedzią, która wymaga innego języka – nawet jeśli nie pokłada się w nim ufności. Odbija się ona echem w Dolinie, mieszając się z odgłosami zwierząt, ludzkich nawoływań i dźwięków wystrzałów. >>

Marta Podgórnik to gliwicka poetka od dawna obecna w przestrzeni literackiej, znana wcześniej z takich tomów, jak: „Rezydencja surykatek”, „Zawsze”, „Mordercze ballady”. Przedostatnia książka, „Przepowieść w ścinkach”, to jak pisze w nocie odautorskiej „dwadzieścia pięć pocztówek z napisanego życia”. >>

Tytuł poematu Tomasza Bąka – „Bailout” – to termin z dziedziny ekonomii oznaczający pomoc finansową dla przedsiębiorstwa zagrożonego upadkiem. Po lekturze kilku pierwszych stron pomyślałam, że autor w poetyckiej formie krytykuje kapitalizm. Jednak następny wers zbił mnie z tropu: „Ten poemat nie jest kolejną krytyką kapitalizmu”. Czym zatem jest dzieło Tomasza Bąka? >>

Możesz myśleć, że nie dosięgnie cię nigdy samotność czy wykluczenie, że przez macierzyństwo nie stracisz poczucia bycia sobą. Nic bardziej mylnego. Kamila Janiak udowadnia, że twoje „ja” zostanie jednak w tobie – nawet, kiedy uśpisz je zmęczeniem. >>

W „Zimowaniu” – książce poetyckiej uhonorowanej Nagrodą-Stypendium im. Stanisława Barańczaka 2022 – Urszula Honek oszczędnymi środkami tworzy wielowymiarowy i niezwykle intymny obraz rzeczywistości, nie tylko doceniając wagę drobnych zdarzeń i ciężar przeoczonych historii, ale troszcząc się również o pozostawienie przestrzeni niezagospodarowanej – inspirującej dialog z wrażliwością czytelników. >>

Koniec jest bliski. I jest na niego spory apetyt, jakbyśmy nie mogli się wprost doczekać. Ale to tylko wierzchnia skóra apokaliptycznej wyobraźni, którą, nie bez nuty czarnego humoru, analizuje Maciej Jakubowiak, autor „Ostatnich ludzi”, nominowany do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka. >>

Dzięki książce „Kalkowska. Biogeografia” Anny Dżabaginy – nominowanej do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka – poznajemy historię życia właściwie zapomnianej dziś pisarki, kojarzonej głównie z niemieckim teatrem zaangażowanym początków XX stulecia. Jednocześnie jednak stajemy przed rozmaitymi pytaniami, na które warszawska badaczka z rozmysłem nie udziela bezpośrednich odpowiedzi. >>

Stanisław Rosiek, tegoroczny laureat Poznańskiej Nagrody Literackiej – Nagrody im. Adama Mickiewicza, w swoim zbiorze esejów poświęconych Schulzowi pokazuje, że o autorze „Sklepów cynamonowych” wciąż napisano zbyt mało, choć wydawałoby się, że napisano już wszystko. >>

Kim był Stanisław Lem? Genialnym futurologiem zdolnym przewidzieć wynalezienie smartfonów w 1955 roku? Bezkompromisowym indywidualistą wyzywającym Tarkowskiego od durniów? Idealistą wierzącym, że rozwój technologii zapewni powszechny pokój ludzkości? A może wyrachowanym dorobkiewiczem, którego jednym z największych marzeń był zakup nowego mercedesa? Po lekturze biografii zamiast odpowiedzi pojawia się – jak w przypadku wielu rzetelnie napisanych książek – jeszcze więcej pytań. >>

Julia Fiedorczuk w powieści „Pod słońcem” maluje świat starannie i bez pośpiechu. Jak wytrawna artystka potrafi nadać każdemu detalowi unikalny rys, nigdy nie pozwala jednak nasycić się obrazem w pełni. >>

„Shuggie Bain” to powieść panoptykalna, misternie utkana sieć zamkniętych obrazków, scen z życia rodzinnego – i pijackiego. Choć alkohol nierozerwalnie splata się z tłem, Douglas Stuart daruje czytelnikom werystycznych opisów libacji, prezentując dopiero ich efekty – skutki wpływu na rodzinę oraz każdego z jej członków osobno. Z prostotą i szczerością prezentuje konsekwencje uzależnienia widzianego oczyma dziecka. Przy pomocy minimalnych środków – dyscypliny obrazowania i ekonomicznej ekspresji – w powieści udaje się zawrzeć maksymalny ładunek emocjonalny. >>

Dominika Słowik – laureatka Paszportu „Polityki” (2019) za powieść „Zimowla” – tym razem tworzy zbiór opowiadań. „Samosiejki” zaskakują, prowokują do zadawania sobie pytań o los planety, a także wprowadzają czytelnika w świat, w którym granice między tym, co ludzkie i nie-ludzkie zdają się zacierać. >>

Prozatorski debiut Anny Bolavy „W ciemność” to przykład kolejnej literackiej realizacji opowieści problematyzującej mistyczną relację człowieka z naturą. Książka ta, choć z pozoru o prozaicznej miłości do ziół, stanowi jednak studium o chorobie ciała i duszy, o kompulsywności i pasji prowadzącej do autodestrukcji. >>

Nowa Huta wreszcie doczekała się nowego literackiego portretu. Elżbieta Łapczyńska w swojej debiutanckiej powieści „Bestiariusz nowohucki” odświeża mit po to, by z gruzów socjalistycznego miasta wydobyć elementy zarówno nierzeczywiste, jak i uniwersalne. >>

Powieść Łukasza Barysa to otwarte zaproszenie do podziwiania brudu, brzydoty i biedy, które wylewają się z pabianickich przestrzeni. Laureat Paszportu „Polityki” (2021) stworzył świat, w którym życie walczy o pierwszeństwo ze śmiercią, a dziecko stara się dorosnąć. >>